Een stralende bruid en bruidegom, kleurrijke bloemen en natuurlijke materialen: de hoofdingrediënten van een fleurige festivalbruiloft
Er bestaat geen exacte wetenschap die verklaart waarom mensen een koppel worden, aldus Science Magazine, een online databank/ blog van de prestigieuze Universiteit van Harvard. Wel zijn er enkele chemische componenten die bijdragen tot wederzijdse, lichamelijke aantrekkingskracht. Hormonen? Die spelen ook een belangrijke rol.
‘Liefde is chemie’ of ‘er hangt chemie in de lucht’, … het zijn zegswijzen die wel vaker door dolverliefde koppeltjes gebruikt worden wanneer ze gevraagd worden naar de speciale band tussen hun tweetjes. Het was ook ‘chemie’ die Steffi en Niels dichter bij elkaar bracht. In de meest letterlijke betekenis van het woord dan wel. Dankzij de Tabel van Mendeljev raakten de twee opnieuw aan de praat. Benieuwd naar hun liefdesverhaal? Lees dan zeker verder en ontdek hoe zij aftelden naar hun fleurige festivalbruiloft. #TheChicEdition
The Blonde Wedding Reporter: Hoe hebben jij en Niels elkaar leren kennen?
Steffi: Wij hebben elkaar 13 jaar geleden leren kennen in Stavelot, in de Ardennen. Niels was daar in de lesvrije week met vrienden op vakantie. Mijn beste vriendin en ik gingen er het laatste weekend ook heen. Op dat moment zaten wij nog in het laatste middelbaar en wij hadden dus geen vrije week na de januari-examens. Omdat mijn vriendin samen was met de neef van Niels, sloten we dan maar voor het weekend aan bij de rest van de groep.
Eenmaal op bestemming aangekomen, heerste er lichte paniek. Blijkbaar was er de avond ervoor stevig gefeest en een zekere Niels was ‘spoorloos verdwenen’. Niet al te veel later werd hij teruggevonden in een andere chalet mét de kater van zijn leven, maar gelukkig gezond en wel. Over een eerste indruk gesproken… 😊
TBWR: Wanneer sloeg de vonk tussen jullie definitief over?
Steffi: Enkele weken na de weekendtrip in de Ardennen ontstond er in ons plaatselijke jeugdcafé een discussie tussen een van Niels’ vrienden en mezelf. Hij studeerde chemie aan de Universiteit Antwerpen en was ervan overtuigd dat valium( het kalmerings- en slaapmiddel!) een element op de tabel van Mendeljev was.
Ik ging hier natuurlijk tegenin. Je moet weten dat ik een notoire betweter bent.(lacht) Maar, ik was er zeker van dat hij ‘vanadium’ bedoelde en dat hij de twee termen met elkaar verwarde.
De discussie laaide hevig op, tot grote hilariteit van onze vrienden. Eén van hen ging zelfs naar huis om een tabel van Mendeljev te halen, zodat er kon worden uitgemaakt wie het bij het rechte eind had en de oeverloze discussie uitgeklaard zou worden. Alle commotie leidde er vooral toe dat ik die avond opnieuw met Niels aan de praat geraakte.
De week erop werd er een filmavondje georganiseerd bij vrienden en zij zorgden ervoor dat wij geen andere keuze hadden dan naast elkaar te moeten zitten… in een éénzit. Tegen het einde van de film hielden we elkaars handjes vast en bij het afscheid werd er voorzichtig gekust. En daarmee waren we een koppel… <3
TBWR: Heeft Niels het aanzoek gedaan?
Steffi: Ja, op de dag dat we 10 jaar samen waren, stelde hij de grote vraag.
TBWR: Heeft hij het huwelijksaanzoek op een speciale manier aangepakt?
Steffi: We zijn in een goed restaurant gaan eten en toen we thuiskwamen mocht ik een cadeautje uitpakken. Toen ik me omdraaide om hem te bedanken, zat hij daar op z’n knieën in onze living. Natuurlijk zei ik ‘ja’.
TBWR: Hoe verliep de zoektocht naar de bruidsjurk en wat is het uiteindelijk geworden?
Steffi: Oef, dat is een heel verhaal… Heb je even?
In de eerste winkel waar we gingen kijken, werden we vreselijk behandeld. Ik was nooit de magere spriet onder mijn vriendinnen geweest, maar doorheen de jaren was ik juist trots geworden op mijn vrouwelijke vormen en sportieve lichaam. Af en toe een beetje onzekerheid, dat was er nog wel, zoals de meeste vrouwen dit wel eens ervaren veronderstel ik. “Zal ik wel in die jurken passen?”, “Wat als niets me staat?”, het zijn vragen die elke toekomstige bruid zich stelt, toch?!
Mijn zus en vriendinnen die al getrouwd waren, slaagden erin om me gerust te stellen, want bruidswinkels hebben nu eenmaal een ruim assortiment aan bruidsjurken en een hele waaier aan maten, dus ik maakte me niet al te veel zorgen.
We trokken naar een winkel waar ze de minder klassieke merken verkopen, maar eerder designers die slechts een aantal verkooppunten per land hebben. De eerste jurken die ik paste waren heel bohemian met losse en flowy rokken, fijne kanten details, maar het voelde alsof ik mijn eerste communie ging doen. Ze waren gewoonweg té braaf voor mij.
Stiekem droomde ik van een aansluitende jurk die mijn figuur mooi zou benadrukken, maar die wens durfde ik precies niet uitspreken. Toen ik een dergelijke jurk aanhad- waarvan de rits weliswaar niet dicht ging, omdat het een heel klein maatje was-, was ik eigenlijk toch blij met wat ik zag in de spiegel: een figure hugging– jurk die benadrukte waar Niels van houdt: billen en borsten.
Dat is trouwens iets dat hij in zijn trouwgelofte vermeldde. Hij omschreef me als “…een vrouwke goed voorzien van oren en poten”. Maar ik wijk af… Enfin, ik was ervan overtuigd dat ik verder in die richting moest zoeken.
Dat gevoel ebde helaas snel weg toen de eigenares van de winkel in zeer klare taal en duidelijk liet verstaan dat de designer van die jurk niet zou willen dat zijn creatie in de maat besteld zou worden die ik nodig had. Meer nog, geen enkele zichzelf respecterende bruidswinkel zou zo’n bestelling zou willen plaatsen. Auwtch, dat kwam hard aan! Ik stond aan de grond genageld.
Bij de volgende jurken was het steeds hetzelfde verhaal: “… een aansluitende jurk is niets voor jouw figuur”, “…in iets los kan je meer verbergen.”, “Deze jurken komen recht van de catwalk, het is niet de bedoeling deze x aantal maten groter te bestellen.”, “Deze jurk mag je wel even voor je houden, maar niet aandoen, want ze is te duur”, “Niemand met jouw maten neemt een jurk die zo strak zit.”.
Op onze redactie waren we verbolgen over deze paservaring van bruid Steffi. Nochtans is het een ongeschreven, gouden regel in de bruidsindustrie dat een goede bruidsconsulente de bruid matcht met de juiste jurk en niet andersom. Dat veel ontwerpers wel degelijk inclusiviteit hoog in het vaandel dragen, lees je in dit interview met Randy Fenoli. Klik hier op de link naar het artikel.
Elke jurk was piepklein, want ja, ‘recht van de catwalk’, en hoewel me dat bij de eerste bruidsjurk nog niet zo stoorde, begon ik me toch ongemakkelijk te voelen. Zelf rondkijken- ook al was het zonder de jurken zelf aan te raken-, was uit den boze en toen ik niet wou settelen voor een losser model, zat de afspraak erop.
Ik stapte die winkel buiten met tranen in mijn ogen en een serieuze knauw in mijn zelfvertrouwen. Hoe langer ik erover nadacht, hoe meer ik begreep dat wat er gebeurd was echt niet ok was. Bodyshaming? Daar zit niemand op te wachten. Ik wou een Google review schrijven, maar ik durfde niet goed. Wat als ik de enige was bij wie dit was gebeurd? Misschien had de bruidsconsulente gewoon een extreem slechte dag? Misschien moest ik het niet zo gevoelig opnemen?
Enkele weken later verschenen er twee reviews van bruiden met gelijkaardige ervaringen. Ik zag exact dezelfde uitspraken terugkomen en vond de bevestiging die ik nodig had. Het lag niet aan mij, het lag aan haar. Ik schreef in mijn review wat er op mijn lever lag en hoe de zoektocht naar mijn uiteindelijke jurk hierdoor beïnvloed werd. Hoe meer vrouwen vertelden over hun slechte ervaring, hoe meer anderen zich gesterkt voelden om ook hun ervaring te delen, alsof we er allemaal eerst van uitgingen dat het wel aan ons zal hebben gelegen. Dat vind ik nog altijd heel erg. Een tijd later werden alle reviews van Google en Facebook door de bruidsboetiek in kwestie verwijderd.
Maanden later kon ik eindelijk de draad terug oppikken en de knoop doorhakken. Ik had nog verschillende winkels bezocht en telkens verschillende silhouetten geprobeerd. Toch neigde ik nog steeds naar iets aansluitend, maar ik dúrfde er niet meer voor te gaan. Wat als er inderdaad heel veel mensen dachten dat zo’n jurk gewoon not done is voor ‘iemand zoals ik’? In geen enkele winkel durfde ik nog te zeggen dat ik een meer aansluitend model wilde proberen.
Uiteindelijk kwamen we bij JB Couture in Hasselt terecht. Deze winkel was op zich klassieker dan wat ik voor ogen had, maar ze hielden op dat moment een trunk show van Cymbeline. Mijn zus droeg bij haar huwelijk een jurk van dit merk en dus overtuigde ze me om toch naar Hasselt te rijden.
Ik had de Lesley van het merk Enzoani ondertussen ook al op hun website gespot toen we onderweg waren, maar eenmaal aangekomen in de winkel durfde ik niet zeggen dat ik die jurk graag wilde passen. Ik deed wat ik in voorgaande winkels ook had gedaan: de verkoopster laten bepalen wat zij dacht dat goed zou zijn voor mijn figuur. Jessica, die eveneens de eigenares van de bruidsboetiek is, stelde echter wél een aansluitende jurk voor en toen ik die aanhad, durfde ik zeggen dat ik de Lesley van Enzoani eigenlijk ook wel leuk vond.
En zo geschiedde; Jessica haalde de jurk van het rek, ik trok hem aan, dacht dat hij niet dicht zou gaan- want het zag er weer een heel klein maatje uit-, maar wonder boven wonder ging hij gewoon dicht. Toen ik in de spiegel keek, kon ik alleen maar denken: zie je wel!
TBWR: Had jullie huwelijk een bepaald thema?
Steffi: Een thema zou ik het niet noemen, maar wij wilden zoveel mogelijk buiten laten doorgaan. Jullie redactrice typeerde het, bij het zien van de eerste foto’s als een festivalbruiloft.
Bloemen hebben een belangrijke rol gespeeld, want ik had al langer het idee om te beginnen als bloemiste in bijberoep en ons eigen huwelijk was eigenlijk een generale repetitie.
Kort gezegd kleurrijke bloemen waren het uitgangspunt van onze dag. Ik ontwierp alles zelf: van gedroogde bloemblaadjes als strooisel, hapjes met eetbare bloemetjes, de tafelschikking op basis van veldbloemen tot een backdrop- een soort van muur van wilde bloemen-, bij het diner, die ook terugkwam in onze trouwuitnodiging.
Kortom, de rode draad doorheen onze dag was de natuur, het gebruik van natuurlijke materialen en veeeeeeeeeeel kleurrijke bloemen.
TBWR: Waarom was het voor jullie belangrijk om te trouwen?
Steffi: Wij wilden heel graag de liefde vieren met een groot feest waarop al onze vrienden en familie aanwezig waren.
Dat wij in elkaar onze gelijke hebben gevonden en een fantastisch team vormen, daar waren we al langer zeker van.
Een trouwfeest leek ons de ideale manier om dit met iedereen te vieren.
Enkele bevriende koppels waren het jaar voordien al getrouwd en dat waren telkens fantastische dagen, dus we keken er superhard naar uit om zelf ook zo’n dag te organiseren.
TBWR: Zijn jullie op huwelijksreis geweest en hebben jullie problemen ondervonden door de coronacrisis?
Steffi: We zijn op huwelijksreis geweest naar Zuid-Afrika. Niels en ik hadden al samen door Namibië en Botswana gereisd en we wilden als huwelijksreis een maand lang van Johannesburg naar Kaapstad reizen. We vertrokken eind februari 2020, maar moesten jammer genoeg midden maart terugkeren door de uitbraak van de coronacrisis. We zagen dus de helft van onze reis in het water vallen en ook financieel was het een serieuze opdoffer. Al bij al, zijn we blij dat we in goede gezondheid thuis zijn geraakt, maar het was wel een domper op de feestvreugde.
We hopen ooit het verloren deel van onze route nog in te kunnen halen, want het was een prachtige reis en we hadden nog een fantastische route met allerlei activiteiten in het verschiet liggen.
TBWR: Welke gouden raad hebben jullie voor bruidsparen die op dit moment nog moeten trouwen en tegen de coronaregels aankijken?
Steffi: De huidige situatie is ongetwijfeld superfrustrerend! Ik geloof er sterk in dat we door de hoge vaccinatiegraad het aantal ziekenhuisopnames zullen kunnen beperken en dat de verstrengingen beperkt gaan blijven. Toch zou ik er zelf voor kiezen om uit te stellen naar een tijd zonder beperkingen. Op die manier kan je iedereen die je erbij wil hebben uitnodigen en moet je je dag niet anders indelen dan je altijd voor ogen had.
Nog een tip, los van de coronacrisis: wij kozen er bewust voor om geen uitgebreide fotoshoot te gaan doen met z’n tweetjes. We hadden geen zin om uren weg te zijn van onze gasten. In plaats daarvan besloten we juist extra veel tijd door te brengen met familie en vrienden op de receptie.
De foto’s van ons tweetjes namen we op kleine belangrijke momentjes doorheen de dag: ’s ochtends toen we elkaar voor de eerste keer zagen, later op de dag een kwartiertje ergens tussen de velden aan de feestzaal in afwachting van de huwelijksceremonie en bij de ondergaande zon glipten we even weg van het diner.
Dit was voor ons de ideale formule. Het was allemaal veel relaxter doorheen de dag en je kan met volle teugen genieten en aanwezig zijn op je eigen feest! En geloof me, dat levert alsnog meer dan genoeg foto’s op, zonder stijf geposeer of cliché kiekjes.
The wedding team:
- Fotograaf: Roxanne Danckers| www.roxannedanckers.com
- Bruidsjurk: Enzoani| www.enzoani.com
- Bruidsboetiek: JB Couture in Hasselt| www.jbcouture.be
- Make-up en haar: Beauty by Ellada| www.beautybyellada.com
- Maatpak bruidegom: Café Costume| www.cafecostume.com
- Trouwringen: Wim Meeussen| www.wimmeeussen.be
- Andere juwelen: Bobini Roots| www.bobiniroots.com
- Florale vormgeving: SNIP bloemen| www.snip-bloemen.be
- Feestlocatie: Kioskafé in Poppel| www.kioskafe.be
- Bar: Rinus in Hout| www.rinus-hout.be
- Dessertenbuffet: BAKED| @bakedantwerpen
We hopen dat alle bruidsparen die een fleurige festivalbruiloft plannen, tonnen inspiratie opdoen uit deze huwelijksreportage. Aan Steffi en Niels wensen we vele jaren huwelijksgeluk toe en dat ze elke dag samen net zo stralend als op hun huwelijksdag beleven.
Ben jij ook verschoten van de ongevraagde bodyshaming die bruid Steffi moest ondergaan en heb je zelf ook een dergelijke ervaring meegemaakt? Wij horen in de comment section hier beneden graag hoe jullie hiermee omgingen.
UP NEXT: Er is een bruidsjurk voor elke bruid, ongeacht je lichaamsgewicht of lichaamsbouw. In het volgende artikel lees je welk type trouwjurk het best bij jouw figuur past. Klik hier om naar het artikel te gaan.
