Door corona trouwden wij in de moestuin van mijn schoonouders…
Covid-weddings, say what?! Het verhaal van Tamara en Tommy uit Nederland leest als een trein. In mijn jarenlange carrière als wedding reporter heb ik honderden interviews afgenomen, maar zelden heb ik zo’n nuchtere en positieve bruid als Tamara leren kennen. Terwijl de bruidsforums net niet uit hun voegen barsten door de klaagzangen en bezorgde berichten van bruiden die hun huwelijksplannen in rook zien opgaan, blijft Tamara kalm en gefocust. Wat er ook gebeurt en ongeacht welke beslissing de overheid ook neemt, zij zou met haar Tommy trouwen…
The Blonde Wedding Reporter: Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Tamara: Tien jaar geleden begonnen we aan dezelfde opleiding, ICT & Media Design. We zaten bij elkaar in de klas, maar daar was ook alles mee gezegd. Later hoorde ik dat Tommy van tevoren al alle mensen die bij ons in de klas zaten, opgezocht had op Hyves, een sociaal mediakanaal. Dus hij wist al wie ik was voor we elkaar leerden kennen. 😊
TBWR: Wanneer sloeg de vonk over?
Tamara: Eigenlijk al vrij snel. Aan het begin van het academiejaar werd er een concert georganiseerd door onze hogeschool. Caro Emerald zou komen optreden. Ik zat toen net op kamers, kende niemand en had dus geen zin om na school meteen terug naar mijn kamer van 12m2 te gaan. Eerder die dag hadden Tommy en ik kennisgemaakt en hij vroeg of ik naar het concert wilde met een vriend van hem. Ik stemde toe en we zijn met z’n drieën gegaan. Ik zat naast hem op de tribune en we hebben het hele concert gepraat. Ik merkte dat we een speciale klik hadden. Het was wederzijds en we voelden allebei die vonk, maar deden er verder niets mee. We gingen met een hele groep mensen wekelijks op stap en zo gingen we steeds meer met elkaar om. Diezelfde mensen maakten ons duidelijk dat er meer tussen ons was dan gewoon vriendschap. Uiteindelijk zijn we ook steeds meer met zijn tweeën af gaan spreken. En van het een kwam het ander… 😊
TBWR: Heeft Tommy het aanzoek gedaan?
Tamara: Ja, en hij had de ring al ruim op tijd gekocht toen er helaas bij ons thuis werd ingebroken. Daardoor kwam ik erachter dat er ‘een’ ring bij ons op zolder lag. Gelukkig was hij niet gestolen, want Tommy had hem goed verstopt. Daarna heb ik nog een half jaar moeten wachten tot het aanzoek. En nee, ik ben nooit naar zolder gegaan om de ring te gaan zoeken. 😊
TBWR: Heeft Tommy het aanzoek op een speciale manier gedaan?
Tamara: Absoluut! Hij is eerst naar mijn ouders gereden om mijn hand te vragen. Natuurlijk had dit louter een symbolische betekenis, maar ik wilde graag dat hij dat zou doen als de tijd daar was. Het echte huwelijksaanzoek vond plaats in het buitenland. Tommy heeft me ten huwelijk gevraagd in Barcelona. Een plek die voor ons heel bijzonder is, omdat we er tijdens onze studie een half jaar hebben gewoond. In die tijd hebben we samen met onze vriendengroep veel wandelingen gemaakt op de Montserrat, een berg dichtbij Barcelona. Voor ons was dat heel bijzonder. We woonden in de drukte van de stad, maar daar hoorde je helemaal niets. Zo fijn!
De dag waarop hij mij ten huwelijk vroeg, dacht ik dat we een wandeling gingen maken bij zonsopgang, maar hij had een ballonvaart geregeld. Hij had nog geïnformeerd of hij het aanzoek in de ballon kon doen, maar uiteindelijk zaten we daar met 16 mensen in en vond hij het toch niet zo’n goed idee. Na de ballonvaart gingen we de Montserrat op en daar heeft hij mij ten huwelijk gevraagd. Het was wel grappig, want hij zei: “Ja, ik wilde alles uit mijn hoofd vertellen in plaats van dat ik het vanaf een brief moest aflezen.” Je moet weten dat wij elkaar best wat liefdesbrieven hebben geschreven… Op dat moment zei ik:“Oh nou… ik heb dus wel een brief voor je geschreven.” Toen heb ik mijn brief aan hem voorgelezen. Blijkbaar hadden we allebei hetzelfde idee om van die locatie een bijzonder moment te maken. We hebben na het aanzoek van de berg allebei een tatoeage laten zetten.
TBWR: Hoe verliep de zoektocht naar de bruidsjurk en wat is het uiteindelijk geworden?
Tamara: Ik had geen flauw idee van wat ik wilde, dus ben ik eerst op Pinterest gaan kijken om te ontdekken wat ik mooi vond. Het leek me mooi om een vintagejurk of duurzame jurk te kopen. Uiteindelijk kon ik daar niets in vinden, dus dat was geen optie. Een collega raadde me een bruidsboetiek aan waar ze goede ervaringen mee had. Daar heb ik toen een afspraak gemaakt. Op de dag van de afspraak, stond er een jurk op een paspop die precies op een van de jurken leek die ik op Pinterest had gevonden én hij was ook nog binnen mijn budget. Het voelde alsof het zo moest zijn. Ik heb hem gepast en het was duidelijk dat ik mijn jurk gevonden had.
Toen plots de coronacrisis uitbrak en het duidelijk werd dat ons huwelijk niet helemaal zoals gepland zou kunnen doorgaan, heb ik voor ons burgerlijk huwelijk nog een andere jurk tweedehands aangeschaft. Ik wilde wel een jurk dragen waar duidelijk aan te zien was dat ik de bruid was. Tijdens de huwelijksceremonie in de tuin heb ik mijn ‘echte’ trouwjurk gedragen en hopelijk kan ik daar volgend jaar weer in stralen wanneer we onze eerste huwelijksverjaardag vieren met iedereen die er dit jaar bij had moeten zijn.
TBWR: Had jullie huwelijk een bepaald thema?
Tamara: Ja, we hadden een mediterraans thema. We zijn helemaal verliefd op Spanje en dat wilden we verwerken in de decoratie en het eten. Het concept was dus een combinatie van veel planten, natuurlijke materialen en tapas. Ik heb ook heel veel zelf gemaakt. Krijtborden, happy tears zakdoekjes, droogbloemstukken, een prieel, een spreekstoel, drukwerk, plantenhangers, een gepersonaliseerde hondenriem, macramé hangers, geloftenboekjes, taartdecoratie, etc. Ik hou van dat soort projectjes en door ons huwelijk kon ik er geen genoeg van krijgen.
TBWR: Waarom was het voor jullie belangrijk om te trouwen?
Tamara: We zien het allebei als de ultieme verbintenis. Door te trouwen zeggen we tegen elkaar dat we voor altijd bij elkaar willen blijven en werden we officieel onderdeel van elkaars familie. En wie weet kunnen we ooit ons eigen gezinnetje uitbreiden.
TBWR: Waarom hebben jullie besloten om jullie huwelijk toch door te laten gaan tijdens een globale pandemie?
Tamara: Omdat wij van mening zijn dat de verbintenis en beloften naar elkaar belangrijker zijn dan alles eromheen. We wilden er ook zeker van zijn dat we deze mooie dag konden delen met onze dierbaren. Je weet niet hoe het loopt als je het uitstelt. In juni zou dat nogal zijn tegengevallen, want toen mochten alleen de getuigen mee naar het gemeentehuis. Dat vonden we wel jammer, maar ook daar hadden we wel weer wat op gevonden. Uiteindelijk mocht er in augustus veel meer dan we aanvankelijk gedacht hadden en is onze dag beetje bij beetje gegroeid.
TBWR: Heeft de coronacrisis veel problemen met zich meegebracht?
Tamara: Dat viel eigenlijk wel mee. Zoals eerder gezegd waren we er ons meteen bewust van dat er wel ergere dingen aan de hand waren en dat wel meer koppels en gasten geconfronteerd werden met covid-weddings. Het enige wat je dan hoopt, is dat het goed blijft gaan met je familie en met de kledingzaak die Tommy samen met zijn familie runt. Wij zeiden iedere keer:“We zitten samen met nog heel veel anderen stellen in hetzelfde schuitje en dat scheelt een hele hoop. We zijn niet de enigen.” Daarnaast hebben we het geluk gehad dat onze feestlocatie, fotograaf, DJ en al de andere leveranciers heel begripvol waren. We hebben eigenlijk een volledig feest verzet naar volgend jaar.
TBWR: Verschilde jullie coronahuwelijk veel van de oorspronkelijke planning?
Tamara: Ja, wij zouden op 27 augustus 2020 voor de gemeente trouwen en gewoon een handtekening gaan zetten. Zonder meer. Op 28 augustus zou dan onze bruiloft plaatsvinden met alles erop en eraan. We hadden’s avonds onze huwelijksceremonie en een diner gepland, zodat al onze familie erbij kon zijn. Door het coronavirus zijn we uiteindelijk op 27 augustus getrouwd en hebben we het die dag ook gevierd. Onze huwelijksdatum is dus met een dag verschoven.
Omdat het praktischer was, zijn we met de fiets naar het gemeentehuis gegaan in plaats gebruik te maken van luxueuzer trouwvervoer. Na de huwelijksvoltrekking stond er als verrassing een bakfiets klaar, die we als huwelijkscadeau hebben gekregen inclusief een tekening van onze tatoeage en de coördinaten van het huwelijksaanzoek. Aangezien ik nu ook gewoon een kort jurkje droeg- in plaats van een lange jurk-, ging dat prima. Verder zou de huwelijksceremonie in het bos bij de feestlocatie plaatsgevonden hebben. Uiteindelijk trouwden wij in de moestuin van mijn schoonouders. We hebben ook geen fotoreportage ingelast, omdat we dat volgend jaar willen doen. We wilden zoveel mogelijk tijd met onze familie doorbrengen. Dit gaf ons wel de mogelijkheid om elkaar pas in de moestuin helemaal op-en-top aan te zien. Omdat we om 10 uur trouwden, hadden we daarna een lunch in plaats van het geplande diner. De felicitaties werden via een gezamenlijke toost uitgewisseld. Kussen en knuffelen zat er niet bij.
Wat ik het moeilijkste vond, is dat alleen mijn ouders, mijn broertje en mijn oma erbij waren. Ik heb een grote familie met veel tantes, ooms, neven en nichten. Die zijn er nu allemaal niet bij geweest. Daarom willen we volgend jaar ook een hernieuwing van onze geloften doen. Hopelijk mogen we dan weer met zijn allen bij elkaar komen. Daarentegen ben ik heel dankbaar dat mijn ouders, oma en broertje er wel bij konden zijn. Dat kan ook niet iedereen zeggen.
Uiteindelijk was het allemaal zo mooi en persoonlijk. De gepersonaliseerde bakfiets, mijn vader die het laatste knoopje van mijn jurk dichtknoopt, de oom van Tommy die een schilderij van ons gemaakt heeft en die iedereen tijdens de ceremonie kon bewonderen, onze zelfgeschreven geloften, de stiefbroer van Tommy die als ceremoniespreker een geweldig verhaal heeft verteld, onze hond die de ringen kwam brengen, de speeches van onze ouders, oma’s, broers en stiefbroers tijdens de lunch, veel zelfgemaakte decoratie en nog veel meer. Kortom, het was een prachtige dag!
TBWR: Welke specifieke voorzorgsmaatregelen hebben jullie genomen om jullie huwelijk coronaproof te maken?
Tamara: We hebben tijdens de ceremonie en lunch gezorgd dat iedereen vaste plekken had en we hebben de mensen binnen een gezin bij elkaar gezet zijn. Bij de tafels waar dit niet zo was, hebben we gezorgd dat er 1,5 meter tussen de gasten zat. We hadden één wc voorbehouden voor de ene groep en één voor de andere. Verder hebben we vaak de handen gewassen en ervoor gezorgd dat mensen zo weinig mogelijk moesten opstaan. Daarom hadden we kennissen gevraagd om te helpen met serveren van de drankjes.
TBWR: Als je het opnieuw zou kunnen doen, zou je dan opnieuw trouwen of liever uitstellen?
Tamara: We zouden het precies doen zoals nu. We hebben deze mooie dag kunnen delen met de mensen die ons het meest dierbaar zijn. Iets wat gedurende de pandemie toch anders kan lopen. Daarnaast was het dankzij alle hulp van familie nog mooier dan we ons hadden kunnen voorstellen.
TBWR: Welke gouden raad hebben jullie voor stellen die nog gaan trouwen?
Tamara: Wij hebben vooral geleerd dat je de essentie waarom je wil trouwen niet uit het oog mag verliezen. De situatie veranderde constant en ik ben een echte perfectionist en controlefreak. Doordat we voor ogen bleven houden waarom we wilden trouwen, was het voor mij gemakkelijker om al het andere los te laten. Beetje bij beetje proberen te kijken wat we wél kunnen doen en dit zo nodig weer bijstellen. Mijn gedachte was: “Het kan telkens weer veranderen, dus ik maak me er niet te druk om en we kijken op dat moment wel wat/of we er iets aan moeten veranderen.”
Tot slot zou ik elke bruid en bruidegom willen aanraden om te genieten van de dag. Laat dat draaiboek los! We konden zelf geen instructies geven over bijvoorbeeld de plek waar de decoratie moest komen te staan en we hoopten dat het allemaal goed zou gaan. Toen ik mijn jurk aan het aantrekken was en door het raam naar buiten keek, kon ik mijn ogen niet geloven. De ceremonieplek in de moestuin was zo mooi. Nog mooier dan we ons hadden kunnen indenken.
We vinden het leuk dat we ons verhaal mogen delen. Vooral omdat we zo andere koppels kunnen inspireren om niet meteen bij de pakken neer te zitten. Natuurlijk deden wij dat ook heel even (voor een dagje ofzo). We waren ons er wel meteen van bewust dat wij niet de enigen zijn die dit meemaken. Dat hielp ons om te relativeren en uiteindelijk van onze bruiloft ook écht ONZE bruiloft te maken. Sowieso houden we ervan om alles net even anders te doen, dus wat dat betreft is het voor ons misschien gemakkelijker om te bekijken wat er wel mogelijk is in plaats van te kijken naar wat allemaal niet meer kan.
The blonde wedding reporter wenst Tommy en Tamara veel geluk en een zorgeloze toekomst toe. <3
The wedding team:
- Photo credits: Bureau Cocoon. Meer info op: www.bureaucocoon.com
- Video credits: Studioo Glenn. Meer info op www.glennvandewiel.nl
- Hair, make-up and nails: PEM Hair. Meer info op: www.pemweert.nl
- Bruidsjurk: Korte jurk: Rime Arodaky van bij Still White. Lange jurk: Eddy K van bij De Bruidsgalerie. Meer info op: debruidsgalerie.nl
- Gepersonaliseerd jasje bruid: AIM your wedding. Meer info op www.aimyourwedding.com
- Schoenen bruid: Loma shoes. Meer info op www.lomaszapatos.com
- Outfit bruidegom: VT Mode in Weert. Meer info op www.vtmode.nl
- Droogbloemenkam en -corsage: Bouquet Boho. Meer info op www.bouquetboho.com
- Bruidsboeket door Femke Lemmen. Contact opnemen kan via https://www.facebook.com/femke.lemmen.9
- Ijstaarten: Intelligentia Taste Rooms. Meer info op www.intelligentia.nl
Meer verhalen over covid-weddings lezen? Klik dan hier en ontdek het coronaproof huwelijk van Paula en Damian uit Spanje.
